Lucha Libre neden WWE'den daha iyi?

Evet, herkes The Rock'ı seviyor ve film çalma sırası geldiğinden beri John Cena'ya karşı ironik bir takdir geliştirdiğinizden şüpheniz yokTrainwreckancak aksi takdirde yetişkin bir güreş hayranı olmak çok zor olabilir. nankör. Adil olmak gerekirse, artık sutyen-külot eşleşmelerinin bir olay olduğu ya da olay örgüsünün bir emekli tarafından bir el doğurarak çözüldüğü ya da şirketin gerçek hayattaki başkanı televizyonda çalışanlarına çıplak kalçalarını öptürürken, ama hala.&nbsp Kalabalıkların, masalarda iyi adamlar tarafından ezilen kadınlara tezahürat yapmasının üzerinden yalnızca birkaç yıl geçti ve hâlâ ellerindeler. gerçek solucanlar yiyen sözleşmeli bir adam. Profesyonel güreşin canlı tiyatronun fiziksel bir biçimi olmasıyla ilgili ne istediğinizi söyleyin; Tinder randevunuz Roundhouse'da bir akustik punk şarkı yazma atölyesine nasıl gittiğini anlatmaya başladığında bu zor bir satış olur. Ancak yine de spandeks içindeki erkeklerin gerdirmelerden atlayışını ve avuçlarını açarak birbirlerini göğüslerine doğru kesmelerini izlemek istiyorsanız, bir alternatif var: Lucha Libre (doğrudan çeviri: serbest dövüş). İşte bu yüzden yeni favori şeyiniz.

Öngörülemez

Her WWE maçı temelde aynı formatı izler: biraz yumruk atma, tüm gerçek hayranların tanıdığı kısa bir hamle değişimi (bazen Kıyametin Beş Hareketi olarak da bilinir), ardından bitiricilerin takası. gerekli sayı maçın önemine bağlıdır: Raw dövüşü için birer adet, Wrestlemania'da her bir taraf için en fazla altı adet. Lucha Libre güreşçilerinin bu tür işlere ayıracak vakti yok. “Tecnicos” – iyi adamların Lucha eşdeğeri veya ABD tarzı güreş “bebek suratları”; – gülünç bir teknik hareket seçkisi kullanırken, “Rudos” (kötü adamlar/topuklular) hafif vuruşlarla ve hakemin dikkatini dağıtarak tamamen el altından hareket ediyorlar.

Gerçek Hayattaki Çizgi Romanlar Gibi

Her WWE güreşçisinin arkasındaki nüansları ve arka planı kavramak aylar sürebilir. Örneğin John Cena, selamlamayı gerçekten seven, eski bir rapçi; şu anki şampiyon Roman Reigns, kötü adamdan iyi adama dönüşen ve hayranlar onun kötü adam olmasını istedikleri için yuhalanan bir adam; ve Undertaker da … neredeyse kesinlikle bir cenazeci değil – belki bir çeşit zombi? Neyse, Lucha'da durum çok daha basit: neredeyse herkes bir hayvanı, tanrıyı ya da antik kahramanı simgeleyen çılgın bir maske takıyor, bağıracağınız birini seçiyorsunuz ve herkes mutlu bir şekilde deliriyor.

İspanyolca Tezahürat Yapabilirsiniz

Dürüst olun: resmi tatil haftasonunda Narcos gittiğinizden beri, çok şey yaşadınız Tuhaf “malparido”yu atmaya başlama özlemi var, ama tavuğunuzu tinga“con queso&rdquo sipariş ediyorum. Wahaca'da kaşıntı yok. Saman sorunu yok – Luchadores dizisini izlerken, uygun bir Latin Amerika aksanına yönelik Escobar tarzı girişimleriniz aslında teşvik ediliyor ve ilahileri takip etmek yeterince kolay. “Lu-cha! ile başlayın! Lu-cha!” (“Dövüş! Dövüş!”) ve bir “Cero miedo!&rdquo at”. (“Korkmayın!”) kanınız ayağa kalktığında.

Kesintisiz

Evet, bu yılki Undertaker/Shane McMahon maçı, şimdiye kadar görebileceğiniz en çılgın darbelerden birini içeriyordu (Shane-O-Mac'in 20 metrelik kafesten uçan dirseği) ama siz ne yapıyorsunuz? Bu klipte, o noktaya ulaşmak için gereken sonsuz hırıltı ve yuvarlanma olduğunu göremiyorsunuz. WWE'nin en büyük yıldızları arasındaki güreş maçları bazen biraz U2 konserine benziyor. Saf neşenin her nefes kesici anı için, 20 dakikalık sağlam bir duruş var. Buna karşılık, çoğu Lucha maçında yarım düzine veya daha fazla atletik, enerjik güreşçi yer alıyor ve hepsi birbirini aşmak için yarışıyor. Bazen hakem bile sıkılır ve eğer uçuşan kementler yeterince hızlı olmazsa birine vurur. Earl Hebner asla bunu yapardı.

Süper Teknik’ merhaba;

Şunu düşünün: siz Soğuk Sersemletici yapabilirsiniz. Senin baban Soğuk Sersemletici yapabilir. Buna karşılık, en düşük seviyeli Lucha maçı bile, bilek kilitlerinin, ters dönüşlerin ve taklaların ustaca hazırlanmış koreografisi ile açılma eğilimindeyken, yanlış yapılırsa bir adamı meşru bir şekilde öldürebilecekmiş gibi görünen suplex varyasyonlarının topyekün bir gösterisine dönüşüyor. Dönen ters boyun kırıcı? Evet lütfen.

…ve Delice Akrobatik

Lucha'nın ayırt edici özelliği yüksekten uçan hareketleridir ve iplerden, gergilerden veya (bazen) ring kenarındaki çitlerden birkaç sıçrama tahtası ay atağı olmadan neredeyse hiçbir maç geçmez. Ve her zaman karmaşık bir şekilde planlanmaz. “Şahsen ben yalnızca bir jimnastik dersi aldım” diyor Luchador ve eski WWE güreşçisi Magno. “Kalabalık mevcut olduğunda tüm akrobasi hareketleri doğal olarak ortaya çıkıyor! Böylece beklenmeyeni görebilir ve göreceksiniz.” Belki kalabalığa doğru süzülen palyaço maskeli iri bir beyefendi de buna dahildir. 

Ve o Yetişkin

Dürüst olalım, asıl mesele bu. WWE, bir zamanlar yanlışlıkla kendi köpeğini yiyen bir adamla ilgili bir olay örgüsü içermesine rağmen, aslında çocukların erişebileceği şekilde tasarlanmış bir gösteri. Lucha Libre tamamen yetişkinlere yönelik bir olaydır ve Lucha Britannia – Londra'nın doğusundaki Bethnal Green'de aylık gösterileri olan Birleşik Krallık versiyonu, Fabric'teki dubstep gecesi kadar çocuk dostudur. Ayrıca tekila da içebilirsiniz. Ay!